Όσα φέρνει η ώρα..

"γενικά, θέλω τόσα να κάνω.... να τα πάρω όλα από την αρχή και να τα κάνω αλλιώς"

(καταγράφηκε πριν λίγο, σε κάποιο από τα inbox)

. . . . . . . .

και μετά από μπροστά μου πέρασαν (νωχελικά σχεδόν) λέξεις και εικόνες σαν να βουτούσαν τελικά σε ένα λευκό χαρτί. Και αν δεν μπορείς ούτε αυτές να ακολουθήσεις....
Όμως πριν με παρασύρουν αυτές οι σκέψεις, τυχαίνει η γνωστή ώρα. Που σου αφήνει τόσα περιθώρια για άλλες, δημιουργικές σκέψεις. Εδώ μείνε όση ώρα θες.

Κοιτώ απέναντι. Τα χρώματα της θάλασσας, τα χρώματα που δίνει ο ήλιος στις απαλές βουνοκορφές. Είναι σίγουρα, ώρα να ονειρευτούμε. Να κάνουμε αυτό το νέο, το διαφορετικό (που φωνάζω συνέχεια). Να! κάτι τέτοιες στιγμές είναι που θέλω να τα φέρω όλα, ανάποδα. Που παίρνω την απόφαση και ύστερα την αφήνω. Που υπόσχομαι.
Κι όμως... κάπου βαθιά μέσα μου είμαι σίγουρη, πώς μια μέρα θα γίνουν όλα αυτά που πραγματικά έχω ονειρευτεί. Όλα εκείνα που σου εύχονται και οι άλλοι. Γιατί αν δεν πίστευαν κι εκείνοι "οι άλλοι"...
-Είσαι μόνο στην αρχή. Κοίτα καλά, έχεις πολύ ακόμη. Για να πιστέψεις, να ονειρευτείς, να δημιουργήσεις, να αφήσεις και να ξαναρχίσεις.- λέει κάποιος. Πολύ σωστός αυτός ο κάποιος. Έτσι είναι. Γιατί από όποια πλευρά κοιτάξεις, όποια στιγμή, όπως κι αν είσαι, σίγουρα θα δεις μια αρχή. Την αρχή της κλωστής, εκείνης που θα σε πάει μακριά. Σε αυτό που έχεις σκεφτεί. Που έχεις "ζήσει" την κάθε του στιγμή. 

Κοίτα έξω, έχει πιάσει καλοκαίρι...

Όπως κλείσαμε ραντεβού σήμερα. Έτσι απλά και απρόσμενα. Έτσι θα σου μιλήσω για το καλοκαίρι. Για μερικά από εκείνα που σπάνε τον πάγο, μέχρι την μεγάλη (οργανωμένη) συνάντηση. Που κρατούν το χέρι και με ασφάλεια με οδηγούν στο απέναντι στενό να το παρατηρώ. Να αφουγκραστώ τις διαθέσεις του, την φετινή μυρωδιά, τα χρώματα που ταίριαξε για την καθιερωμένη πασαρέλα και όλες τις λέξεις που θα φορτίσουν με συναισθήματα ακόμα και τον πιο ανυποψίαστο περαστικό.

Και στέκεται και αυτό δίπλα να κρυφοκοιτά. Ξέρεις. Να τσεκάρει κι εκείνο διαθέσεις. Σκέψεις και όνειρα που έχεις μαζέψει. Ψυθιρίζει για να μη το ακούσεις. Για να απορείς, αν το πρόλαβες. Και τελικά άδικα τα έκανες όλα πιο γρήγορα. Αυτό σε περιμένε.

Φέτος, μετά από πέντε 'Μάιους' και 'Ιούνιους' μακριά, συναντηθήκαμε νωρίτερα.
Έτσι απλά και απρόσμενα.

Δεν σου κρύβω ότι το περίμενα με μια περίεργη διάθεση. Σαν να του κρατούσα μούτρα που κάθεται λίγο στη παρέα μας. Αλλά ήρθε ακόμα γρηγορότερα. Ίσως γιατί μαζευτήκαμε πολλοί, με την ίδια ανάγκη.

Και είσαι έτοιμος? αναρωτιέσαι. Πριν προλάβεις να δώσεις απάντηση, σου έχει κλείσει το μάτι. Είσαι ήδη σε μια παραλία και παίζεις. Με τα κύματα, με τις χιλιο-χτυπημένες σου ρακέτες, με τις σταγόνες που κυλούν στο κορμί σου και χαίρεσαι. Με οτιδήποτε σου φτιάχνει το κέφι. Παράγγειλες μόλις, το πρώτο σου κοκτέιλ με γεύση καρπούζι. Δοκιμάζεις ξανά... όλα τα "καλοκαιρινά" σου γιατί ταιριάζουν γάντι με το καινούριο σου χρώμα. Μα πόσο μέσα στο κλίμα θες να σαι??

Κάθε χρόνο με μια φωτογραφία, ένα τραγούδι, με ένα βίντεο ή κάποιες σκόρπιες λέξεις... αρχίζει για μένα το πιο "φέτος-το-νιώθω-θα-ναι-το-καλυτερο" καλοκαίρι!

Αυτό το καλοκαίρι... ήρθε πιο γρήγορα και από το Πάσχα, άρχισε με ένα "πάμε για μια βουτιά?" Μπαίνοντας σε κάποιο "mall" άκουσα ένα αγαπημένο τραγούδι που μου θύμισε τόσα και άλλα τόσα. Καλοκαιρινά. Βάφτηκα. Mε καφέ, ροζ, κίτρινα και πράσινα παντού. Με ένα τζινάκι και ένα μπλουζάκι, περιφερόμουν για καφέ, χόρευα τα αγαπημένα μου τραγούδια πάνω στους καναπέδες και καλώ μέχρι τώρα !όποιους! να το δουν αλλιώς.

Είδα τη διαφήμιση που από πέρσι με κάνει μέρος της και την -αγαπώ-. Σήμερα έφτιαξα και το αξεσουάρ που θα με ακολουθεί παντού, όλο το ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. εσύ?