Μέχρι την άκρη του κόσμου*

"....είναι διατεθειμένη (η καρδιά) να σ αγαπάει, ακόμα κι αν πας στην Αλάσκα να σκάβεις τους πάγους για να βρεις μαμούθ!" 
....ακόμη κι αν πήγαινα στην Αλάσκα μαζί με τα μαμούθ, θα σου ζωγράφιζα τα πιο όμορφα αστέρια, τις πιο κόκκινες καρδιές, θα αποτύπωνα έντονα τα πιο γλυκά φιλιά...

θα πόζαρα για τις πιο χαρούμενες φωτογραφίες, θα σου έγραφα τα πιο τρελά γράμματα και βάζοντάς τα όλα σε έναν λευκό φάκελο γεμάτο γραμματόσημα με μαμούθ, θα στα έστελνα όπου κι αν ήσουν εσύ!
*εγώ θα σ αγαπώ! ;)

*θα σε έχω όπως θέλω εγώ...



......μόνο για λίγο κάθε βράδυ, ακουμπώ τη "μορφή" σου δίπλα στο μαξιλάρι μου. Και ηρεμώ...
Την προτρέπω να ξαποστάσει. Σαν μια φορεσιά που την αφήνεις να πέσει απαλά στα πόδια σου. Δεν σε σκέφτομαι πια. Δεν με βαραίνει η σκέψη σου. Τώρα, λέω... αρχίζουν τα όνειρα. Εκείνα που δεν φαντάστηκα ακόμη. Πριν κοιμηθώ, -υπόσχομαι! αύριο (πάντα) να έχω πιο όμορφα λόγια να σου πω. Να μου ζωγραφίσω ένα χρυσό στέμμα, ένα μεγάλο χαμόγελο και να είμαι εκείνη που θα σου έχει φυλάξει μια αγκαλιά. Να είμαι εκεί για σένα.

Κι εσύ θα με παρακολουθείς, όπως λες... να βυθίζομαι σε "αλλιώτικες" εικόνες.
Καληνύχτα