Βιβλίο του.. Σεφ!

έχεις πολλά βιβλία ✔

ελάχιστο χρόνο να τα διαβάσεις ✔✔

είσαι ένας πεινασμένος φοιτητής ✔

     έχεις κατσαρόλα και άφθονο νερό 

ακόμα το σκέφτεσαι;;;

Τρώγοντας... έρχεται η όρεξη!

Πολυμηχάνημα.. ή αλλιώς μαμά!

Θα μοιραστώ μαζί σου ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που με κάνει να απορώ. Κάθε φορά που την καλώ στη δουλειά και της παραπονιέμαι για τον έναν ή τον άλλο πόνο ή οτι πονάω Να!εδώ κάπου δεξιά... εκείνη αμέσως με διαβεβαιώνει για το τι έχω, τι σιρόπι ή χάπι να προμηθευτώ ή τι θα επακολουθήσει. Και δεν είναι γιατρός.

Πρόσφατα μάθαμε πως θα έρθει καινούριος απόγονος στην οικογένεια! Παρατηρούσαμε τα δύο πρώτα υπερηχογραφήματα και τη διαφορά που είχαν μέσα σε μόλις λίγες εβδομάδες. Χτυπάει μια ακόμα καρδιά μέσα στο σώμα σου μέχρι να πεις -κύμινο. Ενθουσιαστήκαμε!

Γι αυτό μάλλον εσείς οι μαμάδες είσαστε μικροί ήρωες.

Αναρωτιέμαι αν κάποτε θα καταφέρω να είμαι μια μαμά που θα προσφέρει απλόχερα την αγάπη της, που ο εγωισμός δεν θα βρίσκει τη θέση του μπροστά τους και που θα απλώνει τα χέρια να τα προστατέψει!

Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες που προσπαθούν να ευχαριστήσουν τα παιδιά τους, πολλές φορές ξεχνώντας τις δικές τους ανάγκες!

Μπορεί να μη σας το λέμε, μα σίγουρα σας ευγνωμονούμε!

Σας αφιερώνω και το τραγούδι της περσινής μου ανάρτησης Το γλυκό μου το παιδί!

Και μετά.. ξύπνησα ;)

Γυρισμένη πλάτη στην τηλεόραση. Απέναντι μου τώρα εκτός από την αντανάκλαση της στο τζάμι, παρατηρώ ένα κτίριο σαν εκείνα τα "νεοκλασσικά-μπαροκ". Στην άλλη μου ζωή σίγουρα έμενα σε ένα παρόμοιο σπίτι. Φορούσα φουντωτά φορέματα με μικρές τιάρες που τις άλλαζα όλη μέρα, ακόμα και στον ύπνο! Είχα ένα μικρό σκυλάκι, τη Λίζα που της έλεγα όλα τα μυστικά μου και έτρωγα κουλουράκια σε μπλε κουτί (που σε αυτή τη ζωή η θεία μου έχει βάλει κλωστές). Θα υπήρχε γύρω από το μπαλκόνι μου ένας καταπράσινος κήπος με γκαζόν και μια κούνια που ποτέ δεν θα είχα αγγίξει. Ενώ ο καχεκτικός μπάτλερ θα ήταν, μετά τη Λίζα, ο καλός μου φίλος.

Σε αυτή τη ζωή, ο καιρός ακόμα να φορέσει τα καλά του και αυτό είναι κάτι που δεν μου ταιριάζει. Καταχωνιάζει κάθε προσπάθεια που ξεπετάγεται για περιγραφή της άλλης μου ζωής. Δεν απολαμβάνω και πολύ αυτό το ενδιάμεσο στάδιο. "άνοιξη-καλοκαίρι". Έχω την υποψία όμως πως θα χαρώ πολύ το νέο μου μπαλκόνι, προσεχώς... κι ας μην έχει κήπο και κούνια.

Κάνοντας διάφορες σκέψεις περνούν πολλές εικόνες απο μπροστά μου.

Οι πρώτες (ακόμα και όταν κλείνω τα μάτια) είναι υπερλαμπρα δωμάτια ενός ξενώνα. Αγαπημένος προορισμός... Σαντορίνη! αλλά πώς μπορείς να "πλησιάσεις" τόση μαγεία! Και η Ύδρα όμως καλή θα είναι, έστω για ακόμη μια φορά. Πιο πιθανό (θα συμφωνήσεις) είναι να θέλεις λιγότερα για να πας στο Ντουμπάι παρά στη Μήλο. Που (θ)να ταξιδέψουμε τελικά; Άγνωστο ακόμη.

Το ιδανικό μου μέχρι τα 30++ είναι να ξέρεις για που θα γεμίζεις τις βαλίτσες σου κάθε καλοκαίρι. Να έχεις βρει το αγαπημένο σου νησί. Το "ανευ προγραμματισμού" νησί σου. Που θα πας και θα σε περιμένουν. Θα σε υποδέχεται εκείνος με την λαχταριστή ταβερνούλα στην άκρη του λιμανιού, με τα πόδια σας να βυθίζονται στη θάλασσα και στην καυτή χρυσαφιά άμμο. Μέχρι να φτάσεις στο ξενώνα, όπου θα καλησπερίζεις λίγους ντόπιους περαστικούς από τα μονοπάτια, θα είναι όλα έτοιμα για τις λίγες ευχάριστες ημέρες χαλάρωσής σου. Κάθε μέρα θα πας στα μαγαζάκια που έχεις ξεχωρίσει για τα καλά που προσφέρουν. Και κάθε νύχτα θα αρχίζεις τη γνωστή σου ατελείωτη βόλτα.  Θα παίρνετε τα πολύχρωμα παλιά ποδήλατα και θα πηγαίνετε να ψάξετε για την πιο απομακρυσμένη παραλία. Τη δική σας. Εκεί θα κάθεστε μέχρι να σας ζαλίσει το αφράτο κύμα. Κι όταν μετά θα φεύγετε, θα έχετε ορίσει την επόμενη ημερομηνία που θα βρεθείτε ξανά εκεί.. Στα γνωστά σας. Και θα φαντάζεστε ξανά απ την αρχή, ακριβώς πώς θα περάσετε τις μέρες σας!
Εσείς που θα πάτε διακοπές;;;

Σας αφήνω, οι υπόλοιπες εικόνες θα παραμείνουν στη σκιά! xxx

..αν ΑΝ ήτανε οι μπάμιες-->κρουασάν!

Αύριο φεύγω..

Εύχομαι όταν γυρίσω ξανά, να είμαι ικανοποιημένη με τα αποτελέσματα της εξεταστικής μου. Δεν αντέχεται αυτό το μεταβατικό στάδιο στο οποίο νομίζω ότι βρίσκομαι. Κουράστηκα συνέχεια να με εξετάζουν. Και να προσπαθώ να είμαι όσο γίνεται πιο καλή. Στα μέτρα του καθένα. Θέλω να έρθει η ώρα που θα μπω στο "καλούπι" μιας δουλειάς. Να μπορώ να προγραμματίζω. Το ο,τι. Τώρα σε όλα υπάρχει ένα ΑΝ!

Θα πάμε διακοπές αν δεν μείνουν πολλά μαθήματα για Σεπτέμβρη. Θα δουλέψω αν..
Νιώθω ότι όλα αυτά μου κλέβουν ενέργεια. Ακόμα και το ταξίδι. Γνωστό και βαρετό πια. Αν και είναι ένα μέρος με πολλές αναμνήσεις και έτσι θα μείνει για πάντα.
Δεν μπορώ να με φανταστώ τι θα κάνω στο μέλλον. Δεν γνωρίζω αν θα με ευχαριστεί η δουλειά για την οποία θέλω να πάρω πτυχίο. Το μόνο αισιόδοξο που σκέφτομαι συχνά είναι ότι -ποτέ δεν ξέρεις που θα σε πάει κάτι. Όπως μου έλεγαν μικρή.

υγ1: το καλοκαιρί μου (τα τελευταία χρόνια) χρειάζεται να περάσει πάνω από το "πτώμα" της εξεταστικής για να έρθει και αυτό επίσης είναι κάτι που δεν σηκώνεται με τίποτα!!!

υγ2: και μπορώ να σου πω κι άλλα πολλά, αλλά θα πέσω να κοιμηθώ. Καλό σας βράδυ!